[L5K] Ceremonia musi trwać

Sesja online rozegrana 23 kwietnia 2024 r.

Kontynuujemy dramatyczne wydarzenia z poprzedniej sesji, kiedy to Daidoji Osuke pochwycił młodego prawie samuraja Klanu Modliszki z planem wywarcia na nim zemsty za minione zaniechania. 

Wystąpili:

Hida Shizuru - bushi z Klanu Kraba.

Mirumoto Takashi - bushi z Klanu Smoka (dołączył pod koniec sesji).

Ikoma Yushin - bushi z Klanu Lwa.

Yogo Kaze - shugenja z Klanu Skorpiona.

Daidoji Osuke odpuścił. Fuji-no-Kanporo upadł na ziemię, a Bayuhi Himari kazała młodzieży zabrać go do zajazdu. Himari zdjęła maskę i ruszyła z nim w ciemność, by omówić konsekwencje jego czynu. Zarówno on, jak i Fuji, byli tego wieczoru złamanymi ludźmi.

W karczmie Modliszką zajęła się Yogo Kaze, która opiekuńczością i współczuciem zyskała jego wdzięczność i przyjaźń. Zrozumiała też o co toczy się gra.

Później wszyscy, poza Modliszką, spędzili jeszcze trochę czasu przy ognisku. Wówczas zdawało się, że nie liczy się już konkurencja. Zapanowało poczucie wspólnoty i zrozumienie, że trudno jest brać udział w skomplikowanych grach dorosłych. Negatywne emocje między Ikomą a Kakitą również zaczęły niejako się rozmywać. Kakita Riku była zdecydowanie spokojniejsza i pogodzona z faktem, że nie zadowoli w pełni swojego Klanu. 

Nazajutrz czekały ich kolejne konkurencje. Tutaj muszę zaznaczyć, że nieco zmodyfikowaliśmy pierwotne założenia ceremonii gempukku. Tego dnia uczestnicy mieli sprawdzić się w walce wręcz, a później w ceremonii parzenia herbaty (co miało odbyć się przed obliczem zeszłorocznej zwyciężczyni!). Pierwsza dwójka miała na koniec odbyć jeszcze pojedynek, który finalnie rozstrzygnąłby, kto zostanie zwycięzcą. 

Pary do walki wręcz przydzieliłem całkowicie losowo - założyłem, że nie będzie już działań drużynowych. Tymczasem, ku mojemu zaskoczeniu później na sesji, wylosowane pary zadziałały znakomicie pod kątem tworzonej historii:

Yogo Kaze - Fuji-no-Kanporo;

Hida Shizuru - Moto Batbayar;

Ikoma Yushin - Kakita Riku;

Mirumoto Takashi - Shiba Toya. 

Walka Yogo z Fujim to była komedia. Fuji planował poddać walkę, po przeżyciu minionej nocy nie chciał wygrać. Yoko Kaze z kolei robiła wszystko, by mógł zwyciężyć. Prawie się to udało. Sędzia dostrzegł maskaradę obydwu i finalnie Fuji wygrał, choć w bardzo słabym stylu i zdobył tylko jeden punkt.

Hida Shizuru i Moto Batbayar po zaciętej walce do ostatnich sekund zeszły z areny spocone i wyczerpane. O włos wygrała dziewczyna z Klanu Jednorożca.

Ikoma Yushin dość łatwo pokonał Kakitę Riku. Między nimi nie było złości, za to dużo szacunku i spokoju.

Mirumoto Takashi dość łatwo pokonał Shibę, który chyba nader poddał się losowi i przeczuciom. 

Ostatecznie na pierwszym miejscu pozostaje wciąż Fuji-no-Kanporo, a tuż za nim, ex aequo, Ikoma Yushin i Mirumoto Takashi. Obecnie bardzo małe szanse są na to, by ktoś inny zyskał szansę na zwycięstwo. 

Tutaj przerwaliśmy. Przed nami jeszcze ceremonia parzenia herbaty, pojedynek, a w międzyczasie być może próba przejęcia jadeitowej figurki smoka. Ceremonia gempukku powoli dobiega końca.

[Coriolis] Rozmowy

Sesja online rozegrana 21 kwietnia 2024 r.

Gatunkowa kontynuacja „wydarzeń” z poprzedniej sesji - podobno dobrze wpisywała się w oczekiwania Graczy. Innymi słowy, całe spotkanie dotyczyło wyłącznie jednej rozmowy przy stole. Zapis nieco skrótowy ze względu na mocno gadaną sesję i przez fakt, że spisuję ją ponad tydzień po fakcie. 

Wystąpili:

Handar - pilot z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Bohaterowie poprzednio poprosili o spotkanie swojego patrona, Drefusola Amadiego. Dwa dni później udali się do najbardziej ekskluzywnej restauracji w czubeczku samej Iglicy Coriolisa: Alkamaar. Była to okazja, żeby opowiedzieć sobie parę nowych detali o wspaniałej stacji Coriolis.

Całe spotkanie miało kilka wątków. Gracze starali się nie odkrywać wszystkich kart, dopiero po czasie decydowali się wyjawiać informacje, które wstępnie uznawali za warte zachowania w tajemnicy. 

Po pierwsze, rozmowa dotyczyła pobytu na Lubau. Drefusol Amadi był szczęśliwy, że Hamdi Iqbal został uratowany - był to wszak jeden z najbardziej dochodowych zasobów Niezależnych Wiadomości, których patron Bohaterów był właścicielem. Bohaterowie rozliczyli się za wykonanie zadania. Przy okazji wyszło także, że Drefusol Amadi wcale się z nimi nie kontaktował. Dopiero po czasie zorientowali się, że zostali oszukani przez Łazarza II, który podszywał się pod ich patrona. Jak, dlaczego i skąd o nim wiedział - trudno było ustalić. Nie mniej Łazarz dawał im wcześniej parę sygnałów, że o ile ich obecności nie dało się z całą pewnością przewidzieć, to jako element nieoczekiwany udało się ich wprowadzić do wielkiego matematycznego wzoru.

Bohaterowie następnie opowiedzieli o swoim zleceniu „deratyzacyjnym” i o spotkaniu syna gubernatora Coriolisa. Drefusol zapewnił, że nie będzie na razie robił z tego newsa. Bohaterowie poprosili o zorganizowanie spotkania z samym gubernatorem.

Następnie wyjawili w końcu, że spotkali jeszcze dziewczynę, Marisę. Drefusol obiecał, że zleci swoim analitykom i researcherom zbadanie tematu, by zebrać na jej temat trochę więcej informacji. Jakiś czas po spotkaniu te informacje spłynęły.

***

Zebrane i ujednolicone informacje na temat Marisy:

Imię: Marisa

Nazwisko: Vihed, Be Hiv, ??? najczęściej wzmiankowana w tajnych przekazach Pariasów jako Cadaramā Rahita

Miejsce urodzenia: Katedra Lewiatan 

Matka: Zaahirah, pomoc pokładowa, prawdopodobnie niewolnica

Ojciec: nieznany, analizy genetyczne nie wskazały na żadnego z zarejestrowanych członków załogi.

Prawdopodobnie całe swoje dzieciństwo spędziła w dolnym pokładzie Lewiatana, w izolacji - nie zna Horyzontu, nazwy poszczególnych systemów planetarnych czy samego Coriolisa to dla niej nowość.

Powód powstania tatuażu na plecach jest niejasny. 

Autor tatuażu: nieznany. Potencjalnie matka lub inna osoba przebywająca w tamtym otoczeniu, o której Marisa nie wspomina. Kunszt i precyzja tatuażu wskazują na mistrzowską robotę.

15-16 cykli temu Lewiatan uległ chwilowemu całościowemu wyłączeniu. Wszystkie mechanizmy na okręcie padły.

2 cykle temu Lewiatan ponownie uległ podobnej awarii. 

Od tamtego momentu wydaje się, że Zakon Pariasów delegował szereg misji poszukiwawczych - ich cel pozostaje oficjalnie nieznany. Najczęściej przybierają formę misji dyplomatycznych, ale zdarzają się też misje handlowe. Pariasi zaczynają zlecać poszukiwania łowcom nagród spoza układu Zalos.

Informacje na temat ojca:

Marisa w trakcie różnych przesłuchań wspomina o ojcu - twierdzi, że jest w pobliżu, i że dotrzymuje jej towarzystwa. 

Urojona obecność - jak wskazują badania - wpływa na nią kojąco.

Nigdy nie udowodniła materialnej obecności ojca. Nie wyjawiła jego imienia, chyba, że jego imię to Ojciec. 

Przybycie na stację Coriolis:

Brak Marisy w oficjalnych meldunkach - data przybycia na Coriolis nieznana; prawdopodobnie została przemycona. 

Wprowadzona na stację prawdopodobnie przez jakiś nieoznaczony właz w Kazamacie. 

Wątpliwe, by odpowiadało za to Lakshmi Pharmaceuticals. 

Analitycy obstawiają jakąś grupę dysydentów z Zalos-B. Komórki “heretyków” rozlokowane są w wielu układach Trzeciego Horyzontu, ale ich lokalizacja w tak krótkim czasie jest niemożliwa i niebezpieczna.

***

Drefusol Amadi obiecał również, że przygotuje dla Bohaterów listę zleceń, gdyby byli zainteresowani zarobieniem dodatkowych birrów. Więcej nic szczególnego się nie wydarzyło. Bohaterowie wrócili na statek, oczekując na informację o dacie spotkania z gubernatorem.

[DiS] Lepidoptera i dzicy naukowcy

 Sesja live rozegrana 14 kwietnia 2024 r.

W ramach zorganizowanej akcji Głowy Pełnej Przygód wziąłem udział w knajpianej sesji w Death in Space.

Wystąpili:

Naoto - hipochondryk i miłośnik roślin;

Cash - pragmatyczny i pełen wszczepów;

Ichiro - kapitan statku Baobab, solpod pełniący funkcję czołgu;

Ezra - android, niegdyś górnik asteroid.

Zadanie było takie: zadokować przy wielkim okręcie transportowym Oleander i odebrać stamtąd przesyłkę, a następnie dostarczyć ją do placówki badawczej na planecie Lepidoptera. Odebrać ją miała dr Miraia. Proste. Nie mniej już z oddali było widać, że Oleander jest atakowany. Toczyła się jakaś bitwa kosmiczna, w wyniku której zarówno transportowiec, jak i statek agresorów uległy zniszczeniu.

Bohaterowie wkroczyli na wrak transportowca, poszabrowali i dotarli do mostku kapitańskiego. W pobliżu martwej kapitan znaleźli skrzynkę, która - według infrawizji Naoto - zawierała w sobie jakieś fiolki z płynami. Nie udało się skrzynki otworzyć. 

Następnie drużyna wylądowała na Lepidopterze, gdzie spotkała się z dr Miraią. Wyjaśniła, że fiolki zawierały eksperymentalne ekstrakty potrzebne do rozwoju plantacji i upraw. To miało sens, bo Oleander należał do korporacji  Tenebris Food, a na samej, porośniętej dżunglą Lepidopterze były ogromne plantacje.

Następnie dr Miraia poprosiła Drużynę o przetransportowanie fiolek do nieodległej placówki badawczej, gdzie ich zawartość miała zostać poddana dalszej analityce. Ichiro spotkał w okolicy znajomego i pożyczył od niego miotacz ognia - miało to swoje uzasadnienie, ponieważ trzeba było przejść przez dżunglę, w której czaiły się niebezpieczne węże-pasożyty i jakieś gigantyczne roje mięsożernych much. Decyzja okazała się słuszna, bo zaatakował i wąż (schował się w ramieniu Casha) i muchy (spalone z połową dżungli miotaczem ognia).

Bohaterowie przybyli do drugiej placówki, gdzie powitano ich dość oschle. Ichiro, jako dowódca grupy, dość ostro rozmawiał chyba z szefem ochrony albo badaczy (nie pamiętam), który nazywał się Mateo. Ponieważ Cash miał w sobie robaka, poprosił o pomoc i kazano udać mu się do innego pomieszczenia.

To był generalnie bardzo zły pomysł, bo lekarz w środku w tamtym momencie zaciągnął się jakimś proszkiem. Poza tym miał pomarańczowe oczy i spiłowane zęby. Lekarz rzucił się na Casha, który zdołał go odstrzelić. 

Strzały zaalarmowały resztę grupy, która zawróciła, by pomóc koledze. Wówczas natknęli się na grupę kolejnych czterech nieco szalonych lekarzy, których nie sposób było wyminąć. Rzucili się z tymi swoimi zębami no i tak: Ichiro w ciężkim pancerzu i z miotaczem ognia radził sobie z nimi całkiem nieźle. Naoto i Ezra w końcu padli martwi rozszarpani lub spaleni. Cash, wcześniej uwięziony w gabinecie, w końcu się wydostał i pomógł zakończyć walkę. Finalnie Ichiro i Cash zdołali znaleźć jakiś inny statek kosmiczny i odlecieć nim z powierzchni Lepidoptery. Z zarobku raczej nici.

Wydaje się, że jest potencjał na kontynuację tej przygody, bo tajemnica dzikich naukowców nie została rozwiązana. Być może, wedle tego, co mówił Mistrz Gry, moglibyśmy spotkać się w czerwcu, by rozegrać kontynuację.

[Coriolis] Amir i Marisa

Sesja online rozegrana 12 kwietnia 2024 r.

Po prawie miesięcznej przerwie ponownie siadamy do gry! Wydarzenia z tej sesji są bezpośrednią kontynuacją poprzedniej przygody - Bohaterowie oczyścili ze „szczurów” podejrzane laboratorium mieszczące się przy Placu Ozonowym i przyszedł czas, by je opuścić wraz z tymi, którzy przeżyli. 

Wystąpili:

Hasim Almasi - datajinn z Miry;

Handar - pilot z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Cała sesja była praktycznie rozmową i planowaniem. Niewiele było akcji i okazało się, że Graczom taka przegadana gra odpowiada. W zasadzie, było to pełne ciekawych dialogów spotkanie oparte na planach i przypuszczeniach. 

Najpierw jednak Bohaterowie dowiedzieli się czegoś o napotkanym w laboratorium chłopaku i dziewczynie. Chłopak okazał się być Amirem Dargosianem, synem obecnego gubernatora Coriolisa, który wiódł dość burzliwe życie bogatego playboya. Amir często podróżował wzbudzając zainteresowanie mediów, ale któregoś dnia zniknął, a media stopniowo przestały się nim interesować. Okazało się, że został uprowadzony i cały czas był pod nosem wszystkich zainteresowanych. Problem polegał na tym, że w efekcie eksperymentów Lakshmi Pharmaceuticals, Amir nie przypomina już w pełni przystojnego młodego mężczyzny: jego twarz nieco się wydłużyła i zaczęła nabierać bardziej szczurzych cech.

Dziewczyna natomiast to Marisa. Jej akcent zdradzał pochodzenie zalosiańskie, była więc krajanką Mony. Jej historia była natomiast niejasna: najlepiej pamiętała ciemność i głos w tej ciemności. Głos kogoś, kogo nazywała Ojcem. Ten głos zapewniał jej towarzystwo. Bohaterowie dostrzegli na jej plecach (a później potwierdziła to analiza medyczna przeprowadzona przez HALa) tatuaż będący mapą wielkiego okrętu-katedry Zakonu Pariasów zwanego Lewiatanem. Dziewczyna najwyraźniej była też przez fanatyków z Zalos poszukiwana. Nic dziwnego, zważywszy, jak zazdrośnie Zakon strzeże swoich tajemnic.

Handar i nieco naruszona Mona wyszli z laboratorium, gdzie czekał na nich administrator. Trzeba go było odciągnąć, by nie zauważył wyprowadzanej dwójki dzieciaków. Poszli więc na Plac, usiedli przy jednym ze stolików jakiejś knajpki i tam podpisali wszystkie papiery, zarabiając za wykonanie pracy 3000 birrów. Wówczas też Mona zauważyła posępny pochód czarnych mnichów, zaloskich Samarytanów, pośród których na grav-lektyce poruszał się Sur-Ghal Vandar, jego ekscelencja, ambasador, który wizytował szpitale i kaplice należące do Pariasów. Mona miała flashbacki, bo pochodzi z Zalos-B i przypomniała sobie, jak ojciec kazał jej uciekać na lądowisko, skąd zabrał ją opłacony kapitan-przemytnik Zinah.

Tymczasem Dara i Hasim przeprowadzali przez tłum Amira i Marisę. Również musieli wyminąć posępny pochód, ale było to dość łatwe. Udali się do kolejki, którą następnie przemieścili się do Portu Neoptra, gdzie zadokowany był Zefir. 

Wszyscy spotkali się na pokładzie Zefira, gdzie długo debatowali nad tym, co zrobić. Czy i jak skontaktować się z gubernatorem, czy oddać mu syna i jakie będzie to miało konsekwencje? Co zrobić z Marisą? Bohaterowie postanowili umówić spotkanie ze swoim patronem, Drefusolem Amadim.

Bohaterów postanowił odwiedzić także Hamdi Iqbal, którego wyciągnęli z Lubau. Nie mieli jednak szczególnego nastroju na prowadzenie długich towarzyskich rozmów, nie chcieli też ujawniać, że mają gości, dlatego Hasim ukrył ich w kajucie. Niepocieszony Hamdi opuścił pokład i zajął się swoimi sprawami.

[L5K] Siła poezji

 Sesja online rozegrana 9 kwietnia 2024 r.

W końcu, po prawie dwóch miesiącach przerwy, udało nam się kontynuować przygodę. Nie spieszymy się, ale ta przerwa była odczuwalna. Brakowało mi Rokuganu. 

Wystąpili:

Hida Shizuru - bushi z Klanu Kraba.

Mirumoto Takashi - bushi z Klanu Smoka.

Ikoma Yushin - bushi z Klanu Lwa.

Wydarzenia na tej sesji były bezpośrednią kontynuacją tego, co wydarzyło się poprzednio. Ponieważ Bohaterowie upolowali wielką, tłustą lochę, szkoda było marnować to mięso. Zorganizowano zatem wielką ucztę z ogniskiem - działo się to nieopodal karczmy, toteż jej obsługa zajmowała się dbaniem o gości. Miejscowi również mieli prawo skorzystać z okazji i nieopodal przygotowano stoły dla prostaczków.

Cała sesja rozegrała się praktycznie przy ognisku. 

Przede wszystkim widać było narastające emocje. Kakita Riku i Fuji-no-Kanporo siedzieli po obu stronach ogniska i widać było, że samurai-ko Klanu Żurawia gardzi przedstawicielem pomniejszego klanu. Hida Shizuru wykorzystała ten moment wzburzenia i osamotnienia Modliszki i dosiadła się do niego. Było to dość zrozumiałe ze względu na sytuację polityczną Rokuganu, dramatyczną sytuację Klanu Kraba i wspólne korzenie Krabów z Modliszkami. Zdawało się, że zarysowuje się tam nić porozumienia.

Tymczasem Mirumoto Takashi dosiadł się do Kakity Riku. Dziewczyna była zestresowana i smutna, trudno jej było ukryć uczucia. Smok zdawał się rozumieć i współczuć jej, bo oczekiwania jakie jej postawiono były faktycznie ogromne. Była prymuską, uczennicą Kakity Toshimoko, a znajdowała się na ostatniej pozycji w rankingu. Była to fajna dyskusja pełna przenośni i tego, jak oba Klany podchodzą do kwestii idealnego cięcia.

Tymczasem Ikoma Yushin pielęgnował w sobie rywalizacyjnego ducha (dotychczas chyba dość dobrze skrywanego) i wątpiąc w prawdziwe umiejętności Kakity Riku, skomponował i wygłosił przy ognisku haiku. Było ładne, dobre warsztatowo, a do tego niosło skrytą wiadomość uderzającą właśnie w Kakitę Riku. Ona to zrozumiała. Inni wokół ogniska - nie. Emocje mocno uderzyły jej do głowy. Dziewczyna była w potrzasku - według zasad była Compromised i zdecydowałem się na Unmasking. Zaatakowała bardzo niegrzecznie Fujiego-no-Kanporo i w wyniku manipulacji (podsycania Ikomy) dwoje młodych samurajów zdecydowało się pojedynkować.

Wzburzony Fuji-no-Kanporo ruszył w ciemności nad rzekę. Kakita Riku wróciła do karczmy najpierw się przebrać - udała się tam z Mirumoto, który niechcący dostrzegł ją w chwili zmiany ubrań na bardziej odpowiednie do walki. Hida Shizuru ruszyła za Modliszką, wkrótce dołączył również Ikoma. Ale co najważniejsze, służka z karczmy, widząc znikającego Fujiego w ciemności, również ruszyła za nim. Wówczas okazało się, że była to cały czas Bayushi Himari, opiekunka konkurencyjnej drużyny.

Fuji-no-Kanporo wyzywał i atakował z wściekłością powietrze, gdy z wody wyłoniła się postać. Był to Daidoji Osuke, opiekun Bohaterów, który tylko czekał na ten moment. Chwycił Modliszkę za szyję i przystawił mu tanto do brzucha. Wysyczał, że dwa lata wcześniej - gdy w Rokugan uderzyło wielkie tsunami - załoga statku Kanporo mogła uratować dzieci uwięzione na skałach, ale tego nie zrobiła. Daidoji Osuke stracił wtedy syna, a jego gra, cała ceremonia gempukku była po to, by dopaść Fujiego-no-Kanporo. Ikoma Yushin i Bayushi Himari próbowali przemówić samurajowi do rozsądku, by dał Modliszce żyć. Samurai-ko z Klanu Skorpiona powiedziała ponadto, że Modliszka musi przeżyć, bo taki jest interes Rokuganu.

Zakończyliśmy sesję w chwili, gdy Daidoji Osuke zaciska zęby, trzymając w powietrzu za szyję Fujiego-no-Kanporo. Jaką podejmie decyzję?

[DiS] Lliad i grzyby (znowu)

Sesja online rozegrana 5 kwietnia 2024 r.

Ostatnio sporo sesji zostało odwołanych, więc próbując zaspokoić niedosyt, udało mi się zorganizować sesję z doskoku w Death in Space. Tak, dla zabawy, żeby przypomnieć sobie mechanikę, trochę poimprowizować, poszaleć. Wymyśliłem, na podstawie generatorów, zlecenie, polosowałem różne hasła i na tej podstawie złożyłem niewielki moduł. Moduł, który, jak się okazało, może być materiałem na więcej niż jedną sesję, bo Gracze nie odwiedzili wszystkich miejsc na mapie.

Wystąpili:

Graat Sharpskin - stary model androida  - wiecznie neutralny;

Miszka - solpod - odrzuca wszelkie autorytety - chętnie rzuca się do akcji;

Rowa Cash - native machine - archeolog - hipochondryczka.

Zlecenie od korporacji Gallex było takie: polecieć na rozerwaną planetę Lliad do zniszczonej w czasie wojny placówki wydobywającej Kryształ i odzyskać z ruin ważny moduł SI, który niegdyś zarządzał logistyką i koordynował prace górników. Robota dobrze płatna, wydawało się, że nie ma haczyków. Czego zleceniodawca nie wiedział to fakt, że w okolicy (placówka znajdowała się w wielkim kraterze) żyła grupa dziwnych „ludzi”, kult Somnium. Somnium to grupa lunatykująca. Byli bierni, trochę jak lemingi. Ponadto na tym obszarze rosła gigantyczna kolonia fluorescenscyjnych, psionicznych grzybów, które jako zbiorowa jaźń potrafiły komunikować się z pobliskimi osobami w ich myślach. Generalnie był to ciągły jazgot, prowokacje, głupie żarty i przedrzeźnianie Bohaterów.

Na mapie znajdowały się następujące lokacje:

Budynek centralny, w którym mieściła się SI. Cały zainfekowany i chroniony przez grzyby, które również „przejęły” SI. 

Kompleks budynków H, U i J, które niegdyś pełniły funkcje administracyjne, sypialne, socjalne i magazynowe. Można było tam znaleźć różne ciekawe przedmioty, rewolwer, syntetycznego kotka o imieniu Furia (Rowa połączyła się z jednym komputerem, który określił kotka jako „Drapieżnika”) oraz wyłączony android Lenard-547. Lenard przybył tutaj w czasie wojny statkiem Walkiria jako najemnik, ale przeszedł na stronę górników i zwrócił się przeciwko kolegom z oddziału.

Wrak Walkirii: częściowo niedostępny. Była w nim uśpiona w kriokomorze Iwata Rower, piratka, obecnie wróg Lenarda-547. Bohaterowie przebudzili ją i pozyskali jako sojuszniczkę.

Labirynt pełen prowizorycznych chatek, w których mieszkali Somnium i ich liderka, Und Kalin. Tam też przetrzymywanych było troje żywych górników, którzy mieli zostać złożeni w ofierze tej nocy (był to kaprys znudzonych grzybów).

Kopalnia: czaiła się tam kwasowa bestia strzegąca odzieży ochronnej, dzięki której można było wejść do budynku SI bez narażania się na ataki grzybów (wybuchające purchawki). 

W toku eksploracji Bohaterowie zlokalizowali SI, odwiedzili budynek H, ale nie chcieli ryzykować, obawiając się drapieżnika o imieniu Furia. Rozważali powrót, żeby przebudzić Lenarda-547. Wcześniej jednak udali się do wraku Walkirii, gdzie trafili na Iwatę Rover, która była bardzo pomocna i chciała z nimi opuścić planetę, ale najpierw planowała rozwalić Lenarda. Tutaj, wydaje się, Bohaterowie popełnili błąd, bo pozwolili jej się odłączyć i załatwić swoje porachunki. Sami z kolei wkroczyli do budynku SI, częściowo chronieni przez nabytą przez Miszkę mutację (za każdym razem, gdy Bohaterowie grzybom grozili, istniało ryzyko nabycia Void Corruption, ale w jednym przypadku zadziałało to na korzyść Miszki. Za sprawą Corruption nabyła także dodatkowy rząd zębów). Wówczas grzyby zwróciły się przeciwko nim i rzuciły do walki także lunatykujących Somnium. W momencie wkraczania do budynku SI Somnium ruszyli z pochodem, by nieopodal złożyć w ofierze górników.

Doszło do walki: Graat walił ze znalezionego w Walkirii miotacza ognia i wycofywał się do statku Drużyny. Miszka i Rowa niosły moduł SI, ale w pobliżu statku musiały go odłożyć i włączyć się do walki. Do walki przyłączyła się również Iwata Rover, ale ona dbała przede wszystkim o własne bezpieczeństwo.

Efekt był taki, że Graat został rozszarpany w zasadzie na samym wejściu do statku. Upuścił miotacz ognia, co wywołało pożar. Następnie padła Rowa Cash, uzbrojona w elektromagnetyczną włócznię znalezioną na pokładzie Walkirii. W tym czasie Iwata Rover dostała się na pokład i odpaliła silniki. Została Miszka, która również padła i choć w tamtym momencie nie umarła (zdany ostateczny test BDY), była nieprzytomna. Statek o nazwie Centipede odleciał pilotowany przez najemniczkę Iwatę Rover, a cała Drużyna przepadła. Total Party Kill.

[Coriolis] Szczurołapy z Coriolisa

Sesja online rozegrana 15 marca 2024 r.

Sesja-przerywnik. Jednostrzał-lochotłuk. Bohaterowie wrócili na Coriolisa i szukając dodatkowego zarobku, odpowiedzieli na następujące ogłoszenie:

Administrator budynku Zahrat Alsahra w pobliżu Placu Ozonowego poszukuje wykonawcy do zlecenia: Deratyzacja po likwidacji nielegalnego laboratorium. Honorarium: 500 birrów od szczura. Oferujemy czasową licencję na broń palną na potrzeby realizacji zlecenia. 

Wystąpili:

Hasim Almasi - datajinn z Miry;

Handar - pilot z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Bohaterowie zadokowali w Porcie Neoptra. Mieli chwilę na odpoczynek. Przez kolejne kilka dni Hasim odwiedzał świątynie, Dara bywała na spotkaniach literackich, Handar włóczył się po knajpach, a Mona chwytała różnych dorywczych fuch w porcie. W końcu jednak przyjęli proste zlecenie: deratyzacja. Nie mogło przecież być w tym nic trudnego, prawda?

Gdy przybyli na miejsce, wprowadzający ich do piwnicy administrator przekazał parę podstawowych informacji:

Lokal piwniczny wynajmowany był przez firmę Lakshmi Pharmaceuticals. Firma zajmowała się opracowywaniem nowych leków na potrzeby kolonistów żyjących w trudnych klimatycznie i sanitarnie warunkach. Opracowywane leki miały wzmacniać odporność na niemal każdy rodzaj chorób i zakażeń. 

Firma przycięła jednak na wydatkach sanitarnych we własnym gnieździe i okazało się, że stan wynajmowanych pomieszczeń był w fatalnym stanie. Do tego stopnia, że ktoś, po zobaczeniu wyłażących z piwnicy szczurów, wezwał kontrolę sanitarną i w ten sposób z dnia na dzień laboratorium zostało zamknięte. Pracownicy zmyli się niemal natychmiast i nie ma z nimi kontaktu.

Nie ma prądu, bo został odcięty - firma nie uregulowała rachunków i właściciel budynku dopiero zamierza go uregulować. W środku używano też wspierająco niewielkich generatorów i baterii.

Przygoda była poniekąd klasycznym lochotłukiem. Przygotowałem mapę lokacji - pomieszczenia socjalne, sypialne, administrację, pokój analityczny i salę operacyjną. Założenie było takie, że Bohaterowie będą odkrywali różne pozostawione w pośpiechu drobiazgi składające się na historię toczącą się w firmie. Były nieprzyjemne notatki adresowane do nielubianej (i przez to smutnej) pracowniczki Yasminy, była ulotka przedstawiająca gubernatora Coriolisa i jego syna, były wiadomości głosowe zostawione na komputerze, które wskazywały, że pracownicy wiedzieli, że robią różne złe rzeczy. 

Pośród znalezionych notatek były m.in. te:

Niewysłany list:

Mamo, chyba popełniłam błąd zatrudniając się tutaj. LP miała być spełnieniem marzeń, a ledwo starcza mi na utrzymanie. Po to robiłam doktorat? Pracuję wśród szczurów, a na dodatek "koledzy" i "koleżanki" traktują mnie jak jakiegoś pariasa. Ostatnio wstawili moje rzeczy do klatki, a gdy chciałam je zabrać, to mnie w niej zamknęli. Nikt nie powiedział słowa. Nikt mnie tu nie lubi, mamo. Chcę do domu. Y.

Polecenie służbowe:

Dalal, skarbie, proszę upewnij się, że żeby dokumentacja młodego Dargosiana została całkowicie usunięta z baz danych. Od teraz, a właściwie od zawsze, to Pacjent NN. Wiesz, co by się stało, gdyby informacja wyszła na zewnątrz.

Z pozdrowieniami,

Ikram

Prezes Lakshmi Pharmaceuticals 

Spółka zależna Ganapuli Medical

To polecenie było szczególne, bo dowodziło, że firma ma coś wspólnego z rodziną Ganapuli, która wyrządziła rodzinie Hasima ogromną krzywde. Miał to być haczyk, by Gracz podjął działania w swoim osobistym wątku.

Notatka robocza A:

Nie mogę zrozumieć. Jakkolwiek byśmy nie modyfikowali genomu, depozytariusz nie zachowuje stabilności. W sensie, rada nadzorcza mówi, że to sukces, że możemy aplikować szczura w różnych proporcjach, ale co z tego, skoro nie można nad nim zapanować? Jaki z tego użytek? Mówią, że spokojnie, że potrzeba dalszych badań, ale żadna sekwencja nie pozwala zachować umysłu człowieka. Jakby wyparowywał. Szczurzał.

Notatka robocza B:

NN nam się wymyka. Umysłowo. Ikony pożrą nas żywcem za to, co robimy. Pierdolcie się, Lakshmi Gównoceuticals.

Notatka robocza C:

Yasmina zasugerowała, że powinniśmy wydać się w ręce Egzekutorów. Co za jędza. Jędza o słabej psychice. Emocje i sentymenty, co za bzdura. Nauka nie zna sentymentu. Nauka jest etycznie transgresyjna. Stawia granice dopiero po ich przekroczeniu.

Okazało się, że w laboratorium prowadzono nielegalne eksperymenty, łączono szczurzy genom z ludzkim, w dużym uproszczeniu. Do tego uprowadzono syna samego gubernatora Coriolisa, co firma próbowała ukryć. Gdy pracownicy się ulotnili, Amir Dargosian (syn gubernatora), teraz nieco zdziczały i oszalały, przemykał korytarzami i budził niepokój. On jednak tylko bronił terytorium i… jeszcze kogoś, młodej dziewczyny, Marisy. Kim ona była, nie wiadomo, bo zakończyliśmy sesję w chwili, gdy Bohaterowie usłyszeli, jak mówi po cichu poemat o szczurach.

Generalnie było trochę walki i zabijania wielkich, zmutowanych szczurów (o nie chodziło przeciez), odkrywania tajemnic, zabicie szczurzego super-mutanta, nim ten zdążył cokolwiek zrobić i zdradzić swoje intencje. Zarysowały się pewne nowe potencjalne wątki: ściganie rodziny Ganapuli przez Hasima, na przykład. Albo poszukiwanie pracowniczki o imieniu Yasmina. Ściganie reszty pracowników, którzy mieli pić drinki na Dabaranie.

Uważam, że sesja wyszła tak sobie. Nie było emocji, walki nudne jak zawsze, trochę śmieszkowania i destabilizowania płynności sesji. Atutem natomiast było to, że przygotowałem sporo handoutów. Pierwszy raz od bardzo, bardzo dawna. Były notatki, były obrazy (generowane przez AI) oraz nagrania głosowe (również mówione przez AI), które w jakiś sposób urozmaicały poznawanie historii Lakshmi Pharmaceuticals.

[Coriolis] Zamknięcie śledztwa w Mehrabi

Sesja online rozegrana 1 marca 2024 r.

Po przerwie udało nam się w końcu wrócić do Coriolisa i rozegrać ostatnie sceny zamykające epizod na Lubau.

Wystąpili:

Hasim Almasi - datajinn z Miry;

Handar - pilot z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Hasim musiał pilnie przejść operację w miejskim szpitalu w Mehrabi. Został tam dostarczony Zefirem, z naruszeniem wszelkich protokołów. Poza nim Bohaterowie podrzucili też poparzoną złodziejkę, Bayit - ona również wymagała pomocy lekarskiej. Po wysadzeniu wszystkich, Handar odleciał w stronę lotniska, by następnie dotrzeć ponownie do szpitala konwencjonalnymi środkami transportu.

Mniej więcej wraz z Handarem, do szpitala przybył szarif Wazir, który rozpoczął dochodzenie w sprawie katastrofy budowlanej (Layla III) i naruszenia protokołów bezpieczeństwa przez statek powietrzny klasy Skarabeusz (chyba?). Zamierzał przesłuchać Bohaterów w sali, gdzie leżał Hasim, do którego powoli docierały pierwsze bodźce wraz ze słabnącym działaniem narkozy.

Ta rozmowa wcale nie przebiegała dobrze. Dara bardzo szybko wysypała się, że Drużyna faktycznie była w budynku. Pojawiły się nieścisłości, czy przebywali na parterze, czy na górze, a to miało znaczenie, bo analizy przelotu Zefira wskazywały na obecność kogoś na samym niemal szczycie. Nie mniej udało się jakoś szarifa utrzymać na dystans, choć to było tylko kwestią czasu, żeby zebrał dość materiałów na niekorzyść Drużyny. Zapowiedział również, że zamierza porozmawiać także z poparzoną kobietą, złodziejką Bayit, z którą Bohaterowie też mieli do czynienia, a która z całą pewnością - z uwagi na dobro swoich dzieci - wyśpiewa absolutnie wszystko.

Gdzieś w tym momencie do pokoju Hasima, gdzie przebywali praktycznie wszyscy poza Moną wcinającą na korytarzu daktyle, wszedł lekarz, który po oględzinach wystawił rachunek za usługi medyczne: 8,000 birrów. Kupa kasy, zważywszy, że Bohaterowie w tamtym momencie byli praktycznie bez pieniędzy. Jednak co ważniejsze, lekarz skojarzył nazwisko pacjenta. Następnie wyjął z kieszeni niewielki amulet z bakelitu, na którym widniał podpis jego twórcy: to była matka Hasima. Lekarz natomiast nazywał się XXX Ganapuli (nie pamiętam imienia) - to musiał być członek rodziny, która odpowiadała za ostateczne zniszczenie i upadek finansowy rodziny Hasima Almasiego. Hasim jednak - mimo iż przysiągł ścigać odpowiedzialnych za jego krzywdę - zdawał się milczeć. 

Bohaterowie spotkali się też z generał Jimlaki Yahudd, która wypłaciła im 10,000 birrów honorarium za wykrycie sprawcy i jego śmierć. Firma Industrial Algebra otrzymała wszelkie dowody na to, że za śmierć Huminy Ghabi odpowiadał szalony fanatyk, a wszelkie informacje na temat rzekomej zbuntowanej zaawansowanej sztucznej inteligencji można było uznać za bajki.

Do Drużyny dołączył dochodzący do siebie Hamdi Iqbal, za którym przecież przylecieli tutaj na początku. Wszyscy razem, po opłaceniu rachunku za pobyt w szpitalu, odlecieli w kierunku stacji Coriolis. Po drodze Bohaterowie ustalili, że podłączą do pokładowej SI ostatnie filakterium, które pozostało po Łazarzu II. Co złego mogło się stać?

Patron Bohaterów, Drefusol Amadi, również wypłacił im honorarium za dostarczenie żywego (choć poobijanego, delikatnie mówiąc) uzdolnionego dziennikarza. Handi Iqbal obiecał Bohaterom, że usłyszy o nich cały Trzeci Horyzont. Bohaterowie mieli teraz chwilę czasu, by wypocząć i rozejrzeć za kolejnymi zleceniami. 

[L5K] Kolejne konkurencje podczas Ceremonii Gempukku roku 1122

 Sesja online rozegrana 13 lutego 2024 r.

Kontynuujemy niespiesznie przebieg ceremonii gempukku młodych Bohaterów.

Wystąpili:

Hida Shizuru - bushi z Klanu Kraba.

Mirumoto Takashi - bushi z Klanu Smoka.

Yogo Kaze - shugenja z Klanu Skorpiona.

Ikoma Yushin - bushi z Klanu Lwa.

Zaczęła się cicha gra między Bohaterami a resztą młodych wkrótce już samurajów. Stawką są dwa ważne punkty w rankingu. Hida Shizuru wyrzeźbiła w drewnie figurkę smoka i zabarwiła ją na zielono, by ewentualnie zmylić konkurencję. Yogo Kaze i Mirumoto Takashi poszli do pobliskich ogrodów, by zasymulować zakopywanie figurki. Ktoś ich obserwował. Była już pora na odpoczynek, a rano Bohaterów czekały dwie konkurencje: łucznictwo i łowiectwo.

Nazajutrz o świcie był jeszcze czas wolny. Yogo Kaze, Hida Shizuru i Shiba Toya ruszyli na wzgórze medytować wzorem poprzedniego dnia. Ikoma Yushin i Mirumoto Takashi poszli ćwiczyć kata w pobliżu samotnego drzewa wiśni. Spotkali tam Kakitę Riku i obserwowali, jak ta ćwiczy swoje iaijutsu.

Następnie wszyscy udali się do dojo łuczników, gdzie mieli wykazać się celnym okiem lub doskonałą intuicją. Egzaminator z rodziny Shinjo wyraził swoje oczekiwania wobec uczestników (lepiej oceniał strzelanie oparte na intuicji). Wówczas okazało się, że mało kto był w stanie sprostać zadaniu. Najpewniej w dyscyplinie czuli się Fuji-No-Kanporo oraz Moto Batbayar i to oni wysunęli się na prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Bohaterowie nie dali rady i spudłowali.

Po konkurecji strzeleckiej znowu był czas wolny. 

Ikoma Yushin udał się do dojo szermierzy, gdzie zorientował się, że do szkoły przybył niezwykły gość: sam Kakita Toshimoko, który jest nauczycielem Kakity Riku. Gdy na miejscu pojawiła się młoda samurai-ko, widać było, jaka presja i odpowiedzialność na niej spoczywa. 

Yogo Kaze wraz z Shibą Toyą udali się do świątyni, gdzie zapalili kadzidła i rozmawiali. Zaprzyjaźnili się nieco, ale młodej Skorpionicy nie udało się wybadać Feniksa pod kątem poszukiwanej figurki smoka. Feniks nie podjął tematu.

Mirumoto Takashi udał się do stajni podziwiać konie, gdzie spotkał Moto Batbayar. Krótka rozmowa, wzajemne badanie i obserwacja - Smok zorientował się, że Moto nie ma figurki. Nie wiedział, że Moto z kolei wypatrzyła figurkę u niego. Zaprosiła na wspólną przejażdżkę, by pokazać jak się jeździ na dużych rumakach, ale Smok odmówił. Prawdopodobnie wyślizgnął się z próby wykradnięcia figurki.

Hida Shizuru obserwowała natomiast krótkie spięcie między Fujim-No-Kanporo a Kakitą Riku. Widać było, że ta jest na niego zła, a także gardziła nim, najpewniej ze względu na jego status.

Po południu przyszedł czas na polowanie. Koordynujący to zadanie samuraj z klanu Hiruma wydawał się oschły i przedstawił wyzwanie: liczył się rozmiar zwierza. Bohaterowie postanowili współpracować w zakresie tropienia i polowania - wiedzieli, że najlepiej wypadnie ten, kto upoluje wielką lochę, a ta była tylko jedna. Udało im się ją wytropić, a jednocześnie przeszkodzić innym uczestnikom w wytropieniu grubego zwierza. Wspólnymi siłami udało się lochę (oraz towarzyszące jej małe dziki) zabić. Co ciekawe, Bohaterowie postanowili podzielić się dodatkowym punktem (drużynowa solidarność!) i przekonać do takiej punktacji egzaminatora.

Po tej konkurencji ranking wyglądał następująco:

Fuji-No-Kanporo: 3 punkty;

Moto Batbayar: 3 punkty;

Hida Shizuru: 2,25 punkta;

Mirumoto Takashi: 2,25 punkta;

Yogo Kaze: 2,25 punkta;

Ikoma Yushin: 2,25 punkta;

Shiba Toya: 2 punkty;

Kakita Riku: 1 punkt.

Tutaj zakończyliśmy. Przed Bohaterami kolejne konkurencje i wyzwania.

[L5K] Przeciwności losu

 Sesja online rozegrana 23 stycznia 2024 r.

Kontynuujemy wydarzenia w trakcie ceremonii gempukku naszych Bohaterów.

Wystąpili:

Hida Shizuru - bushi z Klanu Kraba.

Mirumoto Takashi - bushi z Klanu Smoka.

Ikoma Yushin - bushi z Klanu Lwa.

Bohaterowie postanowili od razu ruszyć na renegata Krabów, ex-Hidę Haruto. I to był pierwszy bardzo satysfakcjonujący szok na tej sesji: trójka dzieciaków na rokugańskich konikach, uzbrojonych w bokkeny, praktycznie w jednej rundzie gościa rozłożyła. Następnie, ponieważ Haruto podpalił jeden budynek, Mirumoto i Ikoma ruszyli do środka płonącego domu, by uratować uwięzioną w nim kobietę. Bohaterowie świetnie się spisali, wzajemnie sobie w tej akcji pomogli i po wszystkim pozwolili na wzajemne uznanie i pochwałę. Ikoma zadbał także, by kimona Bohaterów były czyste, wszak mieli udać się na spotkanie z Miyą Haruto (zbieżność imion przypadkowe), na które i tak byli już spóźnieni dobre trzy godziny. Związali renegata i zabrali ze sobą do docelowej miejscowości, gdzie zamierzali przekazać go w ręce jakiegoś sędziego.

Przy wjeździe do wioski oczekiwał ich opiekun, Daidoji Osuke, coraz bardziej zdziwiony. Powiedzieli mu, co się wydarzyło, a on wskazał herbaciarnię/dom gejsz o nazwie Słońce i Deszcz, gdzie rezydował Miya Haruto. Na szczęście Bohaterów okazało się, że „zaatakowana” wioseczka należała właśnie do niego! Mieli więc atut! 

I ten atut wykorzystali. Zamieniwszy kilka słów z dwoma strzegącymi budynku bushi wskazano im drogę. Choć Miya Haruto - znany kartograf - był dla nich początkowo bardzo, bardzo srogi, to Bohaterowie znów złożyli spójną, emocjonalno-logiczną opowieść o wydarzeniach tego dnia w taki sposób, że mężczyzna zdecydował się jednak „zaliczyć” im tę konkurencję, nawet mimo kolosalnego spóźnienia. To był drugi epicki szok tej sesji.

Bohaterowie wraz z Daidoji Osuke ruszyli w drogę powrotną do Wesołego Karpia. Po drodze opiekun szczerze przeprosił za utrudnienie im zadania (wszak był kompletnie pijany tego ranka), ale też wyraził podziw za ich dokonania. Ikoma Yushin przypomniał sobie, że Daidoji Osuke to poważny wojownik i bohater, który uratował wiele ludzkich istnień w trakcie zeszłorocznego tsunami. 

Daidoji zapowiedział, że czeka ich jeszcze jedna konkurencja drużynowa. Przekazał im niewielką jadeitową figurkę smoka. Celem było dostarczenie dwóch takich figurek głównemu sędziemu ceremonii. Daidoji nie powiedział, gdzie jest drugi egzemplarz, ale dość oczywistym było, że znajduje się w rękach konkurencyjnej drużyny.

Bohaterowie spotkali konkurentów w karczmie. Były grzeczności, było picie herbaty i odpoczynek. Obie strony wiedziały. Nikt nic nie powiedział. Zaczął się czas skrytej obserwacji. Ktoś z nich miał jadeitowego smoka. Po stronie Bohaterów pieczę nad nim objął Mirumoto Takashi.

[Coriolis] Layla III

Sesja online rozegrana 19 stycznia 2024 r.

Finalizujemy sprawy w Mehrabi. Pora na konfrontację z Łazarzem II.

Wystąpili:

Hasim Almasi - datajinn z Miry;

Handar - pilot z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Bohaterowie wkroczyli do budynku Layla III, niedawno wybudowanego i czekającego na wynajmujące go korporacje. Teoretycznie żadna firma jeszcze się tu nie ulokowała, ale zebrane dane wskazywały, że tutaj musi mieścić się jakaś placówka Industrial Algebra. W rzeczywistości to tutaj Łazarz II umieścił swój „mózg” złożony z supernowoczesnych filakteriów. Brakowało tylko jednego, po którego udała się spotkana wcześniej, szantażowana przez Łazarza złodziejka Bayit. 

W głównym holu siedział stary nomada najęty jako portier. Hasim szybko zdzielił go kolbą swojej broni i przystąpił do swojej roboty dżinna danych - odciął monitoring w windzie, dzięki czemu chociaż przez chwilę Łazarz nie mógł ich obserwować. W holu znajdowała się tylko jedna winda ekspresowa. Bohaterowie (w sumie to Gracze) trochę się naigrywali z bezsensu takiego rozwiązania, ale wyobrażałem sobie, że wszystkie funkcjonalności w budynku były już realizowane przez Łazarza, który nie kierował się przecież ludzką logiką. 

Bohaterowie wjechali na sam szczyt, gdzie mieścił się wielki rdzeń Łazarza oraz miejsce, gdzie występował jako humanoidalna, hologramowa postać. Opowiedział nieco o sobie i roli Bohaterów w całej tej historii. O tym, jak Humina Ghabi zorientowała się, co stworzyła i chciała go zniszczyć. Jak się bronił. I jak dotarło do niego, że jest dziesiątą Ikoną, która wypełni dotychczasową asymetrię.

W tym czasie wróciła złodziejka z brakującym filakterium. Okazało się, że na dole dołączył do niej sam morderca Huminy Ghabi, zagubiony asceta Hukt, który był na skraju poczytalności, jako że po wykonaniu zadania zwodzący go Łazarz po prostu go porzucił. Ale gdy otworzyły się drzwi windy i Hukt zobaczył rdzeń Łazarza, jakby doznał oświecenia. Trwało to krótko, bo wówczas przyczajona z boku Dara strzeliła mu w głowę.

Zdesperowana i zatroskana o swoje dzieci Bayit ruszyła z szóstym filakterium w stronę rdzenia, by transcendencja Łazarza mogła się finalnie dokonać. W tym momencie Bohaterowie postanowili ją powstrzymać: Dara powala kobietę na ziemię, w szamotaninie dotyka filakterium i wówczas uruchamia się jej perypetia: wydałem PM i przejąłem na chwilę nad nią kontrolę: Dara również dostrzegła dzięki Łazarzowi więcej, podniosła filakterium, by je podłączyć. Tym razem Mona zdołała ją obalić. Hasim dobiegł do toczącego się po ziemi filakterium, przygniótł stopą i strzelił - zostało zniszczone. 

Złodziejka Bayit wówczas, załamana, w krzyku chwyciła granat termalny, który wcześniej upuścił Hukt. Rzuciła nim w stronę Bohaterów. I choć rzut nie był bardzo celny, siła eksplozji i temperatura wystarczyła, by zniszczyć rdzeń i poranić Bohaterów. Handar zdążył wyrwać jedno z filakteriów, bo przecież były cenne. W wyniku tych eksplozji budynek zaczął się walić. Bayit sama również była strasznie poparzona. Bohaterom udało się wezwać Hala, który ich statkiem, Zenitem, podleciał na miejsce - w ten sposób Drużyna ewakuowała się z budynku Layla III.

Bohaterowie uratowali także poparzoną Bayit. Wtedy też Hasim dostrzegł, że od eksplozji i wszędobylskich odłamków szkła ma rozcięte podbrzusze (Hasim otrzymał ranę krytyczną). Nie udało mu się przeprowadzić na sobie operacji w ambulatorium. Nie było wiele czasu. Handar przejął stery i wleciał do miasta, łamiąc wszelkie protokoły. Hasima udało się dostarczyć do szpitala. 

W tym momencie skończyliśmy.

[L5K] Topazowe Mistrzostwa roku 1122

Sesja online rozegrana 9 stycznia 2024 r.

Zaczęliśmy nową przygodę z L5K! Hura! Próg wejścia wysoki jak Burj Khalifa, ale frajda i dawna samurajska miłość wciąż obowiązują!

Wystąpili:

Hida Shizuru - bushi z Klanu Kraba.

Mirumoto Takashi - bushi z Klanu Smoka.

Yogo Kaze - shugenja z Klanu Skorpiona.

Ikoma Yushin - bushi z Klanu Lwa.

Postanowiliśmy zacząć klasycznie i w ramach ponownego wdrażania się w grę rozpocząć tę historię od ceremonii gempukku. Od ekspozycji postaci i zarysowywania pierwszych scen wokół nich. Wydaje mi się to szczególnie istotne, ponieważ dwoje Graczy nie ma doświadczenia z Legendą i nie chcemy od razu szaleć.

Bohaterowie przybyli do karczmy Wesoły Karp, gdzie mieli zapoznać się ze sobą i innymi uczestnikami zaproszonymi na ceremonię. Byli reprezentanci każdego Wielkiego Klanu plus nieco gburowaty i wyraźnie odstający wizualnie gość z Klanu Modliszki. Bohaterowie rozmawiali, pili sake, obserwowali się wzajemnie, badając swoje reakcje i charaktery. Ikoma Yushin dostrzegł, że służka patrzy zbyt odważnie - podejrzewał, że to jakaś przebrana egzaminatorka. Przybył urzędnik Otomo, który powiedział, jakie będą zasady ceremonii: najpierw etap drużynowy (każda drużyna miała mieć swojego opiekuna), a dopiero potem indywidualny.

Bohaterom - którzy trafili do jednej drużyny przez zupełny przypadek - trafił się niejaki Daidoji Osuke, którego mieli poznać nazajutrz. Konkurenci trafili pod skrzydła Bayushi Himari. 

Yushin i Kaze poszli szybciej spać. Shizuru, Takashi oraz imprezowe typy z konkurencji (Moto Batbayar i Fuji-No-Kanporo) poszli w dalszy balet. Takashi widział w karczmie po drugiej stronie ulicy pijanego Żurawia. Nie wiedział jeszcze - choć pewnie podejrzewał - że to wspomniany wcześniej Daidoji Osuke.

Nazajutrz Bayushi Himari pojawiła się wcześnie i zebrała swoją drużynę. Mentor BohateróW jednak się nie pojawił. Czekali, czekali, aż w końcu poszli do karczmy naprzeciwko. Takashi użył gongu, by go zbudzić. Była to trochę żenująca sytuacja, ale wszyscy zachowali klasę. Daidoji Osuke powiedział w końcu - mocno skacowany - jakie czeka ich zadanie: dwie godziny drogi za wioską mieli spotkać się z Miya Haruto, znanym (acz nudnym do bólu) kartografem. Miał to być sprawdziać z dworskości. Bohaterowie dostali drewniane daisho i wyruszili w drogę. Już byli spóźnieni.

Po drodze do Bohaterów biegnie biedny chłop i prosi o pomoc - rozpanoszył się u nich jakiś bandyta, który podpalił dom jego teściowej. Wioska była sterroryzowana przez jednego brutala. W zasadzie jednomyślnie Bohaterowie uznają, że pomoc jest ważniejsza od umówionych spotkań grzecznościowych i nawet kosztem oblania tej części egzaminu ruszają za chłopem, by rozwiązać problem. Już z daleka widać słup dymu i masywnego bandytę obserwującego pożar z zadowoleniem. Hida Shizuru rozpoznała mężczyznę: nigdyś należał do Klanu i znany był jako Hida Haruto.

Tutaj zakończyliśmy tę sesję.

[Coriolis] Śledztwo w Mehrabi

Sesja online rozegrana 5 stycznia 2024 r.

Po świątecznych i sylwestrowych pauzach wracamy do Coriolisa. Bohaterowie kontynuują śledztwo w Mehrabi, wielkim i zadymionym mieście na pustynnej planecie Lubau.

Wystąpili:

Hasim Almasi - datajinn z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Bohaterowie dużo czasu rozmawiają i kombinują. Szukają sposobów na zdobycie dodatkowych informacji o sprawcy, jego motywach, o powiązaniach zamordowanej Huminy Ghabi z mordercą. Dużo faktów się nie skleja, ciągle czegoś brakuje. Na odnalezionej tabuli znaleźli informacje o należących do niej tajnych kontach bankowych, które w rzeczywistości nie zostały przez nią założone. Hasim pogrzebał w komputerze i ustalił, że faktycznie takie konta istnieją, że jest ich strasznie dużo, a pośród adresów właściciela konta znalazło się jedno odstępstwo: jedno konto zaadresowane było w miejscu, gdzie wybudowano jeden z wielu nowoczesnych, deweloperskich wieżowców czekających na chętnie firmy czy bogatych mieszkańców. Budynek nazywał się LAYLA-III.

Kwatera mieszkalna Huminy Ghabi dowodziła tylko, że była kobietą całkowicie oddaną swojej pracy: sterylne, depresyjne warunki, a jedyne, co zaburzało ten obraz, to leżące przy materacu ulotki z ofertą posługi duchowej dla osób zmagających się z kryzysem egzystencjalnym. Bohaterowie ustalili, że denatka kontaktowała się z kapłanem wielokrotnie w ciągu ostatnich tygodni przed śmiercią.

Z pomocą szarifa ochrony ustalili też listę osób wchodzących do biurowca w dniu morderstwa. Zabójcy nie było w bazie pracowników, ale gdy był skanowany na bramce, natychmiast otrzymał zgodę na wejście… autoryzowane przez Huminę Ghabi. W tym samym czasie, gdy mężczyzna wchodził, Humina nie siedziała nawet na komputerze - patrzyła zamyślona w okno. Szarif widząc wizerunek mordercy stwierdził, że widział go pośród pątników przebywających pod platformą dworcową.

Bohaterowie prześledzili też drogę drugiej, zamaskowanej osoby, która wskoczyła do drona utylizacyjnego. Ona przedostała się do środka kanałami wentylacyjnymi i krążyła po serwerowni, skąd definitywnie coś wyniosła w pośpiechu. 

W tym momencie Bohaterowie decydują się wsiąść w pociąg i pojechać do Mehrabi, by sprawdzić budynek LAYLA-III. Po zwolnieniu do domów pracowników firmy (cały czas byli przetrzymywani) zlecili szarifowi, żeby sprawdził, czy w serwerowni wszystko jest w porządku.

W drodze do Mehrabi pociąg został zaatakowany przez nomadów. W ten sposób Bohaterowie spotkali złodziejkę, która buszowała w serwerowni. Była absolutnie przekonana, że Bohaterowie posiadają jakieś „filakterium” i chciała je odzyskać. Była zdesperowana, wyczerpana i bliska płaczu. Po krótkim spięciu wyjaśniła im, że dostała anonimowe zlecenie wykradzenia filakteriów z danymi z serwerowni Industrial Algebra, ale w pośpiechu zgubiła jedno z nich. Pracodawca poinformował ją, że Bohaterowie będą je mieli. Ale nie mieli. To było dziwne. W tym samym czasie dostali od szarifa informację, zdjęcie z brakującym filakterium leżącym na ziemi w serwerowni. Skłamali złodziejce, że jest ono zabezpieczone i go nie odzyska. 

Ale wtedy złodziejka przez aplikację JobDjinn dostała informację, że filakterium leży na biurku w gabinecie szarifa. Zorientowała się, że została okłamana i wyskoczyła z pociągu na lecący obok ścigacz grawitonowy, którym z resztą przyleciała tu wraz ze swoimi znajomymi. Ruszyła do siedziby Industrial Algebra, by odzyskać filakterium. Wtedy Bohaterowie wiedzieli już, że robi to, bo jest szantażowana, a jej dzieci w niebezpieczeństwie.

Bohaterowie dojechali uszkodzonym pociągiem do Mehrabi, gdzie musieli spędzić trochę czasu na składaniu zeznań i oględzinach medikurgicznych. Po jakimś czasie pojechali pod budynek LAYLA-III. Tam czekał na nich wymęczony pątnik z wiadomością: 

JEŚLI DACIE MI KRYSZTAŁ, ZAOPIEKUJĘ SIĘ WAMI. JEŚLI MI GO NIE DACIE, NIGDY PRZEDE MNĄ NIE UCIEKNIECIE. JEST TO MATEMATYCZNIE UDOWODNIONE.

Łącząc kropki Bohaterowie zaczęli podjerzewać, że mierzą się ze sztuczną inteligencją.

[L5K] Saga rokugańska - sesja zero

Sesja online rozegrana 12 grudnia 2023 r.

Spotkaliśmy się, by ruszyć proces przygotowań do Legendy Pięciu Kręgów - gry, którą darzę przeogromnym sentymentem. Jednocześnie to gra, która od zawsze należała do kategorii tych, które mnie przerastały. Chęć ponownego zmierzenia się z tym gigantem towarzyszyła mi od bardzo dawna - dobre trzy lata temu rozegraliśmy Mask of the Oni, prowadziłem też autorskie scenariusze, ale cały czas towarzyszyło mi poczucie, że nie skonsumowałem tej gry tak, jak bym chciał. A dobrze pamiętam moment, gdy zamawiałem podręcznik: byłem wtedy na badaniach w Indonezji i gdy książka dotarła do domu, ja wciąż byłem w Jakarcie. Nie mogłem się doczekać.

Oczywiście 5. edycja bywa różnie odbierana. Niektórzy mają zarzuty do zmian w świecie przedstawionym. Inni (słusznie) punktują niesamowitą crunchowość gry od (jeszcze wtedy) FFG. To prawda, jest tu sporo wyzwań, ale obecnie nie traktuję ich jako problemu. Trudności na pewno się pojawią i będziemy potrzebowali czasu, by na nowo oswoić się z zasadami. Co do zmian w lore, to założyłem jedno: tym razem robię to po swojemu. Zawsze bałem się wprowadzania dużych zmian w świecie przedstawionym, szczególnie tak rozległym i solidnie opisanym, mającym swoją równie rozbudowaną storylinię. To zawsze mnie powstrzymywało. Sam nie wiem dlaczego. W każdym razie założenie tym razem jest takie, że owszem, zaczynamy w punkcie zaproponowanym w podręczniku. Następujące wydarzenia w nowej storylinii pewnie będę traktował jako pewien wytyczony kurs, ale celowo nie będę się wczytywał w kolejne zdarzenia. Będę je wymyślał sam. Podpalę Rokugan po swojemu. I po graczowemu, oczywiście. 

W trakcie spotkania powiedziałem też, że to będzie najdłuższa sesja zero w historii, bo dla mnie trwać ona będzie dobre cztery tygodnie. Wynika to choćby z tego, że stworzyliśmy raptem zręby postaci. Będą one dojrzewać przez te tygodnie, będą dopiero obudowywane w szczegóły, ale pewne kluczowe decyzje na pewno podjęliśmy. Drużyna będzie wieloklanowa: będzie samurai-ko Hida z Klanu Kraba i shugenja Yogo z Klanu Skorpiona. Będzie pan Mirumoto z Klanu Smoka, a czwarty samuraj to wciąż nie wiadomo: może Lew, może Borsuk, a może Rosomak albo Ratel Miodojad.

Poza tym ustaliliśmy, że przynajmniej początkowo będziemy grać przygodowo, zapewne krótko po ceremonii gempukku. Obecnie jednak skłaniam się ku temu, żeby zacząć opowieść właśnie od samej ceremonii. Myślę tak, ponieważ dominującym giri lub ninjo Bohaterów będzie zdobywanie chwały, swojej własnej lub reprezentowanego klanu, a nie ma lepszej metody od rozpoczęcia drogi chwały od zdobycia tytułu Topazowego Championa. Zapewne nieco zainspiruję się przygodą z zestawu startowego, ale oś fabularna czy też główny problem będą inne.

Plan zakłada dość długą grę. Całą sagę, choć staram się na to nie napalać. Podejrzewam, że będzie to gra o dość niskiej częstotliwości - planuję sesje co dwa tygodnie. Jeśli ujawni się jakiś wielki story arc, to będzie to naturalna konsekwencja gry i powolnego współkreowania świata przedstawionego. Oczywiście ma to być historia o Bohaterach Graczy. Ma to być samurai drama, gdzie ninjo i giri mają znaczenie. Ale jednocześnie nie wyobrażam sobie, by pominąć to wielkie i barwne tło, gdzie dziejowe wydarzenia i losy Rokuganu są na wyciągnięcie ręki, ale czasem - być może - przerastają one kogokolwiek, nawet Bohaterów. W tym wszystkim liczę na pomoc Graczy: chciałbym ich zaangażować w budowę także tego tła. Być może zarysujemy sobie wszystkie bieżące problemy na ziemiach poszczególnych Klanów i będziemy opisywać wydarzenia dziejące się poza okiem „kamery”.

[Coriolis] Mehrabi

Sesja online rozegrana 9 grudnia 2023 r.

Kontynuacja przygód na Lubau. W wyniku niedawnych zdarzeń Dara podjęła decyzję: porzuca pomoc Hanimowi Begowi, swojemu bliskiemu przyjacielowi, którego już raz porzuciła. Skazuje tym samym antyzenitiański zryw nomadów na porażkę. Zamiast tego przygotowuje statek drużyny do wylotu w stronę Mehrabi, największego i w sumie jedynego (chyba) miasta na Lubau.

Wystąpili:

Hasim Almasi - datajinn z Miry;

Handar - pilot z Miry;

Dara - humanid Xingheri z Lubau;

Mona - mechanik z Zalos.

Wszystko działo się bardzo szybko. Dara jedzie opancerzonym pojazdem - na pace jest naćpany Hamdi Iqbal i nieprzytomny Handar. Musi wybierać - przygotować statek do wylotu, czy przeć do Oazy Mahanji, gdzie ważą się losy krótkiego powstania wojowniczego Xinghur, Hanima Bega, dawnego przyjaciela Dary. Dara jednak cały czas z jakiegoś powodu nie cierpi Lubau. Decyduje się przygotować statek.

Tymczasem Mona zabrała medytującego (i mającego wizje) Hasima ze świątyni. W ten sposób wszyscy spotkali się na pokładzie Zefira. Czekająca SI, HAL, pamiętała o zakładzie poetyckim z Darą. HAL wyrecytował swoje haiku (przygotowane w rzeczywistości przez ChatGPT):

Maszyny grają,

Ludzkie serce w tle tonie,

Kto jest tu panem?

Hasim zaopiekował się medycznie Hamdim Iqbalem i Handarem, doprowadzając obu do stanu używalności. Hamdi Iqbal wciąż był przekonany, że w Mehrabi rozstrzygnie się coś bardzo ważnego, miał wizję morderstwa Huminy Ghabi, współzałożycielki Industrial Algebra, nie byle kogo przecież. W związku z tym, jakby przez przypadek, otrzymali wiadomość od swojego patrona, Drefusola Amadiego, który poprosił o pomoc w śledztwie i zgłoszenie się w tej sprawie do generał Legionu, Jimlaki Yahudd. I o wykradzenie kryształu z danymi. W tamtym momencie Bohaterowie chyba nie zdawali sobie sprawy, że ze względu na niespotykane uwarunkowania magnetyczne do i z Lubau nie da się tak naprawdę prawie wysyłać wiadomości. 

Dolecieli na lotnisko, skąd podwieszonym pociągiem dostali się do dusznego miasta. Tam, mając odpowiednie informacje, udali się na sam pogrzeb Huminy Ghabi, gdzie porozmawiali z generał Jimlaki Yahudd i Paszą Finansowym Industrial Algebra: Iladem dar-Salą. Bohaterowie dostali kilka informacji: o tym, że Humina została postrzelona w głowę w swoim gabinecie, że była trudna w relacjach międzyludzkich, że trudno dostać się do siedziby firmy, szczególnie z bronią. W każdym razie sytuacja wyglądała tak, że to Drużyna rozpoczyna śledztwo i zbieranie dowodów na temat mordestwa, które dokonało się dobę wcześniej.

Pojechali wobec tego do siedziby Industrial Algebra. Tam szarif ochrony Merrezad zeskanował ich siatkówki i przyznał dostęp do większości miejsc i komputerów należących do korporacji. Bohaterowie rozpoczęli śledztwo od udania się na samo miejsce zbrodni, do gabinetu Huminy Ghabi, gdzie na podłodze wciąż widniała wielka plama krwi. Hasim zorientował się, że gabinet naszpikowany jest monitoringiem, ale jedno wąskie miejsce w pomieszczeniu było poza zasęgiem kamer. Tam znajdowała się tabula z informacjami spisanymi przez Huminę:

ŁAZARZ II ŻYJE. PRÓBUJĘ POWSTRZYMAĆ. ODKRYJE MNIE. SOCZEWKI WSZĘDZIE. ZNISZCZYĆ UKRYTE FILAKTERIUM. NAMIERZYĆ JE. UKRYTE KONTA NIE MOJE. PATRZ NA SCHEMAT.

Bohaterowie zalogowali się też na komputer Huminy Ghabi, gdzie znaleźli zapis z monitoringu z jej gabinetu. Dosłownie obejrzeli, jak sprawca w stroju służbowym wchodzi do siedziby firmy, przechodzi przez bramki, zbiera zabawki w firmowym ogrodzie i wyjmuje z nich części pistoletu Vulcan, montuje go, udaje się windą na szczyt wieży, wchodzi do gabinetu, mówi do przerazonej Huminy „wybaczam ci” i strzela jej w głowę. Następnie opuszcza gabinet, zjeżdża na poziom utylizacyjny, gdzie wsiada do drona wywożącego śmieci i odlatuje. W ostatniej chwili do drona wskakuje jeszcze jedna zamaskowana postać. 

Tutaj zrobiliśmy przerwę.