Sytuacja polityczna w Dorii zdaje się być coraz bardziej napięta. Tym razem dochodzi wręcz do pęknięcia na twardej stali tradycji.
Wystąpili:
Livianna Monteforte - szpieg z Ragady;
Isdelf Valotton - młody Doryjczyk;
Hieronim Zach - młody Doryjczyk, syn Tomasza, który ściął Sartona;
Gudbrand - barg z Gordu.
Hieronim w którymś momencie podróży przekazał Gudbrandowi list. List od Sartona, który Gordyjczyk później czytał zafrapowany gdzieś w kącie karczmy.
„Drogi Towarzyszu. Podążasz złą drogą. Zimowe Proroctwo ma wielką moc, ale nie leży ona w nim samym, lecz w wierze tych, którzy za nim podążają. Ten, kto zostanie Zimowym Prorokiem przywróci nadzieję tam, gdzie od dawna jej nie ma. Ale zdobędzie też moc: moc zmiany śmierci i życia. Pamiętaj, że przelanie skażonej mrokiem krwi oddala zło, a nie przybliża. To, co jest w Tobie, to moc, a ona nie jest ani dobra, ani zła. Moc staje się deviria wtedy, gdy na to pozwalasz. Uwierz, że Twoi synowie są gotowi, by ponownie tchnąć w nich życie. Ale ponieważ świat wymaga równowagi, musisz mieć przy sobie kogoś o parszywym sercu, kogo położysz na szali. Zimowe Proroctwo to potężne narzędzie i tylko ktoś doświadczony cierpieniem, jak Ty, zdolny będzie użyć go w sposób należyty. Pamiętaj, skąd płynie moc Proroctwa”.
Droga wiodła dalej na południe, w stronę Dormoru. Bohaterowie dotarli do dwóch wielkich obozów wojskowych, niby połączonych, ale dawało się odczuć, że zgrupowani tu ludzie podzieleni byli na dwie frakcje. Podział opierał się na statusie: oddzielnie byli zgrupowani mieszczanie, a oddzielnie szlachta. Mieszczanie dysponowali armatami oraz, jak ktoś powiedział, cynazyjskim generałem Pietro Morzinim.
Generalnie Isdelf zdawał się być zadowolony, bo to wszystko było jakby jego. To miały być ćwiczenia podtrzymujące gotowość do podjęcia walki o tron. W zasadzie już jakiś czas temu nieco pogubiłem się w zawiłościach doryjskiej polityki, nazwisk, miejsc - wątki te bliskie są Graczowi wcielającemu się w Isdelfa. Ja natomiast bardzo łatwo tracę rozeznanie.
W każdym razie: podczas gdy Isdelf planował i debatował z dawnymi towarzyszami, Gudbrand i Livianna poszli przejść się po obozie, porozmawiać z ludźmi z obu obozów. Oboje zaczęli zadawać niewygodne pytania, które miały na celu podburzenie i ukrócenie cierpliwości zgrupowanych ludzi.
Wkrótce potem nadeszła wiadomość, że w stronę obozu zbliżają się siły samego króla Dorii! Oznaczało to przyspieszenie wszelkich procesów. Wkrótce potem doszło do spotkania posłów: przedstawili warunki króla, Isdelf zaś odmówił. Wyzwał jeszcze króla na pojedynek, ale jakieś prawo zabraniało królowi pojedynkowania się. Oznaczało to, że wkrótce mogło dojść do bitwy… do bitwy, która miała mieć miejsce w Dniu Honoru, jakiegoś ważnego święta.
Nim jednak do tego doszło, miało odbyć się jeszcze jedno tajne spotkanie - Isdelfa z mistrzem Zakonu, którego głównym zadaniem jest ochrona króla. Spotkanie odbywało się w nocy, miało pokojowy charakter, ale wszyscy Bohaterowie się tam udali, na wszelki wypadek. I słusznie, bo okazało się, że to pułapka - jacyś ludzie (rzekomo ludzie Lakana, choć nie mam pojęcia kto to jest) zaatakowali Isdelfa i mistrza Zakonu (Anguis Burke). Celem okazał się ten drugi, który został, niestety, zabity. Zbóje zbiegli, poza jednym lub dwoma zabitymi.
Po walce doszło do kłótni, co począć ze zwłokami. Isdelf odesłał Drużynę i zdecydował udać się z ciałem nad jezioro, w którym skrywała się Pani Du Lac, która rzekomo dysponowała potężną mocą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz